استفاده نادرست و غیر اصولی از کودهای میکرو خطراتی را برای سلامت افراد به حضور باغداران و کشاورزان به همراه دارد. با رعایت نکات زیر میتوانید ایمنی خود را در هنگام استفاده از این کودها تضمین کنید.
کود کشاورزی به دو دسته شیمیایی و آلی تقسیم میشود که هر کدام دارای ویژگیها خاص خود هستند. کودهای شیمیایی از ترکیبات معدنی و مصنوعی تولید میشوند و به سرعت مواد مغذی را به گیاهان منتقل میکنند. این کودها معمولاً ارزانتر هستند. اما استفاده مداوم از آنها ممکن است به تخریب ساختار خاک، کاهش تنوع میکروبی و آلودگی آبهای زیرزمینی منجر شود.
در مقابل، کودهای آلی از منابع طبیعی مانند کود حیوانی، کمپوست و بقایای گیاهی تولید میشوند. این کودها به آهستگی جذب میشوند زیرا باید توسط میکروارگانیسمهای خاک تجزیه شوند تا مواد مغذی آزاد شوند. کودهای آلی به بهبود ساختار خاک، افزایش تنوع میکروبی و افزایش توانایی نگهداری آب و مواد مغذی در خاک کمک میکنند. هرچند هزینه اولیه آنها ممکن است بالاتر باشد و نیاز به مدیریت بیشتری داشته باشند، اما در درازمدت به دلیل بهبود خاک و کاهش نیاز به مواد شیمیایی، میتوانند اقتصادیتر باشند.
از نظر زیستمحیطی، کودهای آلی پایدارتر هستند و خطر کمتری برای آلودگی آبها و خاکها دارند. در نهایت، انتخاب بین کودهای شیمیایی و آلی بستگی به نیازهای خاص کشاورزی، اهداف زیستمحیطی و منابع موجود دارد. ترکیب هوشمندانه از هر دو نوع کود میتواند به بهبود عملکرد و پایداری کشاورزی کمک کند. با توجه به مزایا و معایب هر یک از کودها، استفاده متعادل و مسئولانه از آنها میتواند هم به افزایش بازده محصولات و هم به حفظ سلامت محیطزیست منجر شود.
اسید هیومیک و فولویک اسید دو نوع اصلی از مواد هیومیکی هستند که در کودهای کشاورزی استفاده میشوند. این دو ماده دارای تفاوتهایی در ترکیب شیمیایی و اثرات بر گیاهان و خاک هستند:
1) ساختار و ترکیب شیمیایی:
هیومیک اسید: مولکولهای بزرگتر و پیچیدهتر با وزن مولکولی بالاتر دارند. آنها سنگینتر از فولویک اسید هستند و در محلولهای اسیدی و قلیایی کمتر محلولاند.
فولویک اسید: مولکولهای کوچکتر با وزن مولکولی کمتر دارند. این اسیدها در آب، بسیار محلولتر از هیومیک اسیدها هستند.
2) حلالیت:
هیومیک اسید: در آب کمتر محلول است و بیشتر در محلولهای قلیایی محلول میشود.
فولویک اسید: در آب و محلولهای اسیدی و قلیایی به خوبی حل میشود و به راحتی جذب گیاهان میگردد.
1. گیاهان زراعی:
کود میکرو را به صورت کود پایه به خاک اضافه کنید، به مقدار 5-10 کیلوگرم در هکتار.
در طول فصل رشد، برای تأمین نیازهای میکرو، محلول پاشی با کودهای میکرو را 2-3 بار انجام دهید.
2. گیاهان باغی:
قبل از کاشت درختان، کود میکرو را به مقدار 10-20 کیلوگرم در هکتار به خاک اضافه کنید.
در طول دوره رشد، محلول پاشی با کودهای میکرو را 2-3 بار در سال انجام دهید.
برای درختان ثمری، محلول پاشی را در زمان گلدهی و تشکیل میوه انجام دهید.
3. گیاهان گلخانه ای:
قبل از کاشت، کود میکرو را به میزان 5-10 کیلوگرم در هکتار به خاک اضافه کنید.
در طول دوره کشت، محلول پاشی با کودهای میکرو را هر 2-3 هفته یک بار انجام دهید.
زمان مصرف کودهای آلی نیز ممکن است متفاوت باشد. برخی از کودهای آلی مانند کمپوست و کود حیوانی می توانند قبل از کاشت گیاهان به خاک افزوده شوند تا بهبود ساختار و حاصلخیزی خاک را تسهیل کنند. همچنین، می توانید در طول فصل رشد گیاهان هم از کودهای آلی به عنوان یک منبع تغذیه طبیعی برای گیاهان استفاده کنید. برخی از کودهای آلی مانند کمپوست می توانند به صورت منظم و دوره ای استفاده شوند.
مصرف کود دامی بسته به فصل متفاوت است. در بهار و تابستان کود مرغی به دلیل سرعت تجزیه و نیتروژن بالا مناسبتر است، در حالی که در پاییز و زمستان کود گاوی به دلیل تجزیه آهسته و تغذیه طولانیمدت ارجحیت دارد.
کود دامی یکی از مهم ترین و پرکاربردترین انواع کودهای آلی است که از فرآیند تجزیه مواد دفعی حیوانات حاصل می شود. این کود دارای مقادیر قابل توجهی از مواد مغذی مانند نیتروژن، فسفر و پتاسیم است و همچنین حاوی مواد آلی فراوان که باعث افزایش حاصلخیزی و بهبود ساختار خاک می شود آز آن جایی که عناصر غذایی مورد نیاز در گیاه در کود دامی به آرامی در خاک آزاد و به آهستگی جذب گیاه میشوند، بنابراین این کود را باید در مراحل پایه و قبل از کاشت محصولات بلندمدت مانند باغات و زراعت استفاده می گردد. همچنین این کود در بخش کشاورزی ارگانیک و پایدار نیز کاربرد فراوانی دارد.